Kobalt is een belangrijk bestanddeel in de productie van gecementeerd wolfraamcarbide. Kobalt in poedervorm wordt vermengd met het onregelmatig gevormde wolfraamcarbide in een verhouding van 3 % tot 30 % van het totale gewicht dat wordt gesinterd. Tijdens het sinteringsproces smelt het kobalt en vormt het een matrix die de intergranulaire holtes opvult en zodoende de korrels bindt. De carbide-uiteinden of vaste onafgewerkte carbidematerialen zijn nu klaar om in hun definitieve profiel te worden geslepen.
Het kobalt dat ten gevolge van het vormgevings- en slijpproces in een metaalbewerkingsvloeistof vrijkomt, kan oplossen en in de vloeistof circuleren of zich vastzetten op de bodem van de filter waarin het kobalt werd afgezet. In corrosieve omgevingen wordt het kobalt spontaan vrijgegeven in een reactie die algemeen uitlogen (leaching) wordt genoemd. Uitlogen (leaching) beschrijft het oplossen van de kobaltbindmatrix aan de oppervlakte ten gevolge van een chemische of elektrochemische reactie tussen de carbideoppervlakten en de omgeving. De wolfraamcarbidekorrels ondervinden hiervan geen effect. Maar door het verlies van het bindmetaal stort de structuur in waardoor de corrosieve atmosfeer of vloeistof nieuwe oppervlakten kan aanvallen en het uitlogingsproces zich herhaalt.
Kobalt is een ‘zwaar metaal’ met een relatieve dichtheid van 8,9 bij 20 °C. Kobalt is toxisch en kan vergiftiging veroorzaken als het wordt ingeslikt, ingeademd of via de huid wordt opgenomen. Niet-radioactief kobalt veroorzaakt geen kanker bij mensen of dieren na blootstelling in voedsel of water. Er werd echter wel kanker vastgesteld bij dieren die kobalt hebben ingeademd of als kobalt rechtstreeks in de spier of onder de huid werd ingebracht. Op basis van de gegevens van de dierproeven heeft het International Agency for Research on Cancer (IARC) beslist dat kobaltmetaal met wolfraamcarbide waarschijnlijk kankerverwekkend is voor mensen, waardoor het als 2A werd geclassificeerd.
Bij de meeste mensen is voedsel de grootste bron van kobaltopname. De gemiddelde mens consumeert ongeveer 11 microgram kobalt in zijn of haar dagelijkse dieet. Als u echter werkzaam bent in de metaalmijnbouw, in de smelt- of raffinage-industrie, in industrieën waar snij- of slijpapparatuur wordt gemaakt of gebruikt, of in andere industrieën waar kobaltmetaal en kobaltverbindingen worden geproduceerd of gebruikt, is de kans groot dat u wordt blootgesteld aan een hoger kobaltgehalte. In geval van een goede industriële hygiëne, zoals het gebruik van afvoersystemen op de werkvloer, kan de blootstelling beperkt blijven tot een veilig niveau. Industriële blootstelling is meestal het gevolg van het inademen van stof dat kobalt bevat.
Als uw lichaam te veel kobalt opneemt, kunnen er echter schadelijke effecten optreden. Arbeiders die gedurende 6 uur lucht inademden die 0,038 mg kobalt/m3 bevatte (ongeveer 100.000 keer de concentratie die normaal in omgevingslucht wordt aangetroffen) ondervonden moeilijkheden bij het ademen. Bij mensen die werden blootgesteld aan 0,005 mg kobalt/m3 tijdens werkzaamheden met zware metalen, een legering van kobalt en wolfraamcarbide, werden ernstige gevolgen voor de longen vastgesteld, zoals astma, pneumonie en piepende ademhaling. Mensen die op het werk werden blootgesteld aan 0,007 mg kobalt/m3 ontwikkelden eveneens kobaltallergieën die leidden tot astma en huiduitslag.
Om te vermijden dat kobalt wordt uitgeloogd, is het van essentieel belang dat slijpactiviteiten worden afgeschermd van matig tot uiterst corrosieve omgevingen.
